Contents:
Are you excited to throw a dinner party, but terrified at the thought? Do not worry, after you read this post you will be the hostess with the mostest; your guests are guaranteed to come rushing back! Most of us listen to music, even though it might be different kinds of music. Some genres we love, some leave us indifferent and some we hate. We cannot all like the same music. Your cart is currently empty An Item has been added to cart x.
Cart Summary Items in Cart: Basic Survival Tips You might be thinking: Style Tips and Tricks We have all been there, had our breath taken away by stylish women and men. Dinner Party Tips Are you excited to throw a dinner party, but terrified at the thought? Speakers Most of us listen to music, even though it might be different kinds of music.
This auction has closed with no winners. View all items in the bidorbuy category Afrikaans Fiction. View other items offered by artstuff Dubbeldoor - Abraham H.
Die boodskap wat van hierdie verhale uitgaan, is dat kommunikasie moontlik is in die ongedefinieerde ruimte tussen mens en dier en dat menslike en dierlike kommunikasiesisteme kan vervloei tot kosmiese taal. Ruimtes wat stil en leeg voorkom vanuit menslike oogpunt, kan volgens Westling Die onopvallende en minuskule bedrywighede in die verhaal word tydruimtelik geraam deur ander voices of silence , die verbygang van die sterre en die maan, die groei van gras oor die beeskop en die ritselende verdorring daarvan Ook verhale waarin die skrywer se plasie in die berge ruimtelike agtergrond is, is gevul met "stemme" wat juis in tye van menslike onaktiwiteit hoorbaar raak.
In die somer hoor sy die geluidlose stemme waarmee die aarde en seisoen homself bevestig: Ver onder die wortels van die bamboes lek-lek ietsie deur [ Maar natuurlik, die perskes en pere swel, die pruime kry hul bloesem op die buurplase, die druiwe word soet" Winter praat in 'n heeltemal ander stem wat multi-sintuiglik hoorbaar is: Die waterval dreun" In die verhaal "Tydings" staan die pynlike ontvangs van doodstydings sentraal, maar ook die gesagvolle oordra van boodskappe uit die natuur.
Selfs nie 'n brand kan die onthegtingsproses teweegbring of versnel nie, "maar die rypgeworde blaar sweef sonder asem weg" Hierdie "afgemete orde" in natuurprosesse bied aan die mens sekerhede wat hom, soos Westling Ek wil daardie geel lig sien wat inval deur die groenloof van die windskeef ou akkerbome" Dit gebeur ook in Desembers ,en veral teen die einde van die bundel, dat die voices of silence soms die mens se stem oorstyg.
Die slotverhaal in die bundel, "Pa se klip", vertel van die klip wat grafsteen word vir die skrywer se pa. Dis 'n yslike blok wat deur die maling van oerwaters glad gewas is en "van ver moes gekom het" - want "klippe is swerwers, vastelande ook, selfs aardplate" - met die boodskap dat geologiese vastigheid 'n "vergissing" is, nes ook die biologiese tyd waarop die mens hom verlaat Die kind in "Die luiperd" neem die teenstrydige moontlikhede aangaande die beweginglose dier waar: Op sy hele liggaam was daar nie een letsel nie" Haar waarneming van die dier raak 'n spel met moontlikhede: Eers is daar die versigtige oorweging van die opsie: Sy patroon vloei om sy kop en bene saam asof hy leef " my kursivering.
Dan word daar met driftiger verbeeldingsoorname gefokus op die kwaliteite van lewe: Sy liggaam is 'n veld vol donker blomme" Uiteindelik word die beperkings van die werklikheid heeltemal opgehef: Die kinders speel in die kleisloot, krap verskillende kleure kleipigment van die walle af en vorm voorwerpe uit die klei.
Sy gaan soek na sonderlinge kleure in die kleibanke myle ver van haar huis, sy vorm nie huisies of motortjies soos haar maats nie, maar vind inspirasie in die wildedruif, in wit reiers op dun bene en die skoon, wit velvlekke van 'n koei, wat sy met wit pigment op die kleidiertjie aanbring, "presies net soos sy die koei van die grootboer afgekyk het" Die beskrywing van haar kreatiewe proses is beeldryke verwoording van die geduld en talent van die kunstenaar in aksie: Dan, met vinnige bewegings van haar spits vingertjies, pak sy meteens die korreltjies saam tot 'n tros - 'n losse, ligte, blaardeurrankte tros wildedruiwe" Terwyl elkeen 'n motorwrak in die bloekombos kies as "galery" om 'n "uitstalling van kleigoed" in op te stel, pak sy haar goedjies in 'n skoendoos en dra dit weg 22 , klaarblyklik lugtig vir die blootstelling van haarself as kunstenaar.
Haar wantrouigheid word in perspektief gestel deur die gegewe van die kinders se kwaadwilligheid wanneer haar weggesteekte versameling opgespoor en vertrap word Sy reageer egter met 'n bepaalde onbetrokkenheid - sy klouter tot by die holte in die stam van die tamarisk waar sy haar paar "heilighede" weggesteek het: Moontlik word gesuggereer dat kuns slegs vernietigbaar is in voltooide vorm, maar in 'idee'-vorm onvernietigbaar solank as die kreatiewe voedingsbron nie bedreig word nie.
Die kind wat teen ligdag op die strand gaan werk, weet aanvanklik nie hoe die produk van haar hande sal lyk nie.
Sy werk met seesand, bessies van duinplante, seeskuimpies en bamboesknoppies - natuuritems wat aangeraak word met die krag van verbeelding sodat "bastionne en stutmure ontstaan, [ Die vormgewing aan sand- en skulpkonstruksie word in hierdie verhaal vergestalting van verskeie fasette van kunsskepping. Heelwat verhaalaandag word gewy aan die vryheid van die kunssinnige gestaltgewing aan idees: Daar is voorts ook verwysings na die dissipline van die kunsvorm wat beoefen word: Die verhaal praat oor die bevrediging van die skeppingsproses: Dit groei onder haar hande na gelang van die klamte van die sand of die weer van die dag" 76 ; "Dit is nog maar die begin van die kasteel - 'n gedagte wat nog sy loop moet kry Ook die element van frustrasie wat aan die kunstenaar bekend is, word vergestalt in die kind se sandprojek: Ook die wind sal vandag verder aan die kasteel werk.
Die volgende oggend, baie vroeg, kom sy terug. Die sandvorm groei onder die hande van die kind en die spel van die magiese tot bewoonde kasteel, plek van beweging en geluid.
Maar dit glip uiteindelik weg onder haar eienaarskap. Wanneer die visserseun dit in die nag besoek, kom staan sy ongesiens en stilweg naby hom, sien in die lig van sy flits die "vure van die smid", die "perde in die stal"; sy hoor die "naklank van 'n harp", mense "snorkend op hul opgestopte garsmatrasse" en 'n hond wat blaf uit 'n binnehof Dan buk die seun om met sy hand te vorm aan die kasteel se rondings.
Die slotparagraaf van die verhaal gee te kenne dat die "onteiening" van kuns onafwendbaar is; dit sluit aan by die verhaalgegewe van die visserseun wat bydra tot die bouproses en waardeur gesuggereer word dat die kunstenaar nie sy greep op die kunswerk kan behou nie, omdat dit oop is vir die interpretatiewe medewerking deur verskillende vertolkers. In die laaste paragraaf word vertel dat daar in die oggend niks meer sigbaar was van die kasteel nie, en nie slegs as gevolg van die kind se toedoen nie, want: Flaminkveertjies het op die gevaarlik groeiende water gedobber" Die besigwees met verhale word as prominente gegewe gestel in die eerste sin van die verhaal, wanneer vir die skrywer gevra word: In die milieu van die raaiselagtige word die gesprek oor die herkoms van die boom die verbeeldingsprikkel tot fantastiese moontlikhede vir die skrywer.
Omdat daar destyds op die saad iets uitgekrap was, 'n woord in 'n vreemde taal, word die skrywer gepor: Jy's mos die storie-een'" In die spel met moontlikhede word dan oorweeg dat dit die boom se naam kon wees, of dalk die eienaar daarvan se naam, of selfs 'n vrou se naam. Die verbeeldingsuitkoms van hierdie spel is dat die woord op die saad die vrouenaam "Blanca" kon wees, wat volgens die skrywer "skoon wit" beteken , en wat weens die betekeniskonnotasie met 'n skoon vel papier die oneindigheid van moontlikhede vir die skrywer voortdra.
Boomsaad word dus kiem van iets fantasties, en tegelyk ook simbool van die onbeperktheid van kunstenaarsdenke.
Trivia About Verbeel jou dis s You find yourself stranded and lost in the middle of nowhere. The prints of De Vries are scarce, and are much esteemed. Boomsaad word dus kiem van iets fantasties, en tegelyk ook simbool van die onbeperktheid van kunstenaarsdenke. Universiteit Stellenbosch is a public research university situated in Stellenbosch, a town in the Western Cape province of South Africa. You might be thinking:
In die tweede afdeling van Desembers is 'n drieluik verhale - in werklikheid fases van een verhaal Brink Deur middel van die vertelproses word hy "voltooi" deur Walter, wat agterna nie kan onthou of daar ooit so iemand was nie en of dit iets was "wat ek vir myself bedink het, een van die [ Soms vul menswees dierwees aan tot voller begrip van die ander, soos wanneer die kind snap om spaansrietstokke af te breek en deur die tralies vir die leeu aan te gee om die frustrasie oor sy gevangenskap teen uit te knars en te grom en te speel Die verhouding tussen Walter en die seun, wat waarskynlik grootliks verbeeldingsproduk is en as sulks verwant is aan 'n storiekarakter, word op 'n tweede verhaalvlak beliggaming van die verhouding tussen storiemaker en storie-"maaksel".
Hiermee word erkenning gegee daaraan dat die storieverteller die pad volg wat sy maaksels aandui. In hierdie verhaal word die storiemaker gelei deur "tekentjies" wat die karakter vir hom laat as geskenk, byvoorbeeld die veer van 'n tarentaal of'n sierfisant Soos die storiemaker "lieg" oor sy maaksels, vermoed Walter dat ook die omgekeerde geld, naamlik dat die karakters nie altyd te glo is nie.
Party van die verhale wat hy by my deponeer asof dit iets tasbaars is, [ Die maker van stories en sy maaksel vorm wedersyds vir mekaar "toetssteen" vir die ander se "fantasie" Walter bevind ook dat storiekarakters hulle nie heeltemal deur hulle maker laat vasvat nie. Die idee dat die maaksel van die storieverteller slegs ten dele deur hom "besit" kan word, word bevestig deur die gegewe van Walter se onkunde oor die kind se werklike naam en deur sy versugting: Stories of versinsels is soms ook die manifestasie van mislukte drome.
Dit blyk uit die beeld wat Walter gebruik wanneer hy verwys na die verhale waarmee hy sy vrou, "die mierkoningin" , "gevoed" het en wat haar sewe maal laat "swel" het, maar wat nooit iets kon "voortbring" nie Die "sewe sterftes", 'n verwysing na sy vrou se miskrame , is ook vir Walter die "wegspoel" van "my sewe groot verhale" Walter weet dat die kind hom van tyd tot tyd sal opsoek en "met my sy spele speel" Hoog in die gebou inisieer Walter ook op sy beurt 'n spel: Soms skryf hy ook woorde waardeur hy roekeloser drome vrylaat in die wind: Tekens van Merleau-Ponty se ekologiese ontologie kon in verskeie verhale in Desembers gevind word en manifesteer besonder duidelik in die deurlopende "gesprekke" van mens en omringende lewensvorme.
Verskillende beelde van metamorfose of herlewing word aangetref in haar werk en sluit aan by die gegewe van die hereniging van natuur en kultuur, sfere wat deur konvensionele denke geskei is, in 'n nuwe persepsiesisteem. Sy noem die duidelike element van die mistieke in haar pa se belewing van sy plaas: Die term "skrywer" word gebruik in die onsydige geslagsverband. Rapport , 9 September, 5. Merleau-Ponty and the Voice of the Earth. Environmental Ethics , Die Transvaler , 6 Oktober,