Les Guerriers nus (Imago) (French Edition)

---

Brutus had not gone so far as. D'Anto then proceeds with no formal break to identify the personages of Odes, I, 36 and dates the poem to , written while Horace was with Cassius in the East , The Chapter ends with some criteria for the dating of the Odes The even longer Chapter 2 "Orazio a Filippi", pp. After analysis of the narrative of Philippi afforded by Plutarch, Brutus, 37 ff. He ascribes Odes, I, 14 to the anxious days before the second battle , then devotes the rest of the chapter to a long discussion of the fate of Horace after his flight — and of the other republicans The "Mercury" who saved Horace is identified as Messalla Corvinus Mercurius celer is seen as an allusion to Messalla's command of the cavalry ; Horace is argued to have been a prisoner in Antony's train in Asia Minor, and to have reached Italy again in II, 6 to the September of 30, and sets Maecenas' first overture of friendship to Horace consequently in the autumn of 37 cf.

Chapter 4 considers the setting and literary temper of Sat. Arti di Napoli, , ff. Readers will inevitably quarrel with some of the supposed "references to historical or political situations", especially with some of the "implicit" ones. His early dating of the 4 Odes will cause surprise, but deserves attention. The book is handsomely produced: The Index lists only "places discussed" this has the incidental effect of maximising the apparent Horatian content. The omission of an index of subjects and persons is positively unhelpful and inexcusable in a study of this kind: Liber Fabularum ; recensuit Antonius Guaglianone.

Augustae Taurinorum, in aedibus Paraviae, ; p. Haec autem editio quoad textus criticen praestantissima, ni fallimur, est habenda post curas Havetianas. Nam recentissimus Parisiensis editor nimium quantum iuravit in verba Ludovici Havet, Britannus ex aliorum repertis farraginem commiscendo protulit. Antonius vero Guaglianone per multos annos omnes codices denuo ipse inspexit, excep o libro illo Pithoeano, post Rosanboniano, nunc tandem Neo-Eboracensi delatus enim est in bibliothecam Pierponto-Morganiam!

Norma textus denuo constituendi est codicum fides potius quam doctorum hariolationes. Quam prudenter egerit monstrabit e. Similiter multis in locis. In libri calce adduntur testimonia de Phaedro vetera et medioaevalia, item indice, nominum, omnium verborum, poematum et versiculorum a quibus fabellae inchoantur. At una res legentium commoditati obstat: Die historisch-systematische Analyse dieser Forumredner ist die erste Absicht dieser Arbeit und der Verfasser setzt aus u. Le terme est-il heureux? Il faut lire p. Sur ce point, on ne peut que les suivre ; et c'est sur ce point justement que leur livre est utile.

Les syntagmes, Leyde, Universitaire Pers, ; vi p. Les deux premiers constituent les sources principales de l'auteur, mais on regrettera que M. Quant aux etymologies, M. Signalons enfin quelques coquilles ou erreurs dans la bibliographie: Chez Wace, lire Rou et non Roce. Basel, Liestal, Offsetdruck H. Grauwiller, ; un vol. Leur langue offre des traits picards et, plus rarement, wallons Einleitung, pp.

Ewald sans que l'on puisse expliquer ces omissions. Ainsi de s chius? Vient ensuite la bibliographie pp. L'ouvrage se termine par des notes sur certains mots du glossaire. Pour quelques-uns d'entre eux, on signale qu'on ne les retrouve pas dans d'autres textes. Fu n'est vraisemblablement rien d'autre que la forme picarde courante du te. Jean-Claude Chevalier, Histoire de la syntaxe.

Mais cela seul justifierait mal un livre de plus de sept cents pages. En conclusion, un livre important et profond. Leidse Romanistische Reeks, deel XI. C'est ici que M. Jacques Pohl Bruxelles, Palais des Aca-. Il serait bon, en effet, que nous connaissions l'extension de ces faits dans l'espace. D'ailleurs, une des conclusions que l'on retient du travail de M.

Chadwick, Early Britanny, Cardiff, , pp. Falc'hun assume seul la largeur: Armoricaines, ; 2 vol. Michiels, ; un vol. Dascotte dans Les Dialectes Belgo-Romans, 19, p. Ce que nous offre le Ralf I est surtout un exemple et un stimulant: On lira dans la seconde partie de ce compte rendu la recension du travail de C. Nous nous contenterons, pour notre part, de rassembler quelques notes de lecture sur l'utile mise au point de M. Freyer, Die politische Insel. Eine Geschichte der Utopien von Plato bis zur Gegenwart.

Leipzig, ; F. White, Famous Utopias of the Renaissance. Berneri, Journey through Utopia. London, ; R. Graz, ; W. Krauss, Reise nach Utopia. Parmi les recensements d'oeuvres utopiques C. Dubois cite ceux de R. Sannazaro, Arcadia ; Th. Press, ; 2 vol. L'entreprise en valait la peine. Simples remarques en passant: Guillaume de Di- guleville composa, p. Je ne voudrais, en ces termes, qu'attirer l'attention sur ce grand ouvrage. Ce n'est pas un roman cependant.

Sa conscience lui importe avant tout. Ici aussi l'on se rapportera avec grand fruit aux tableaux des pp. Certes, tous les noms dont il nous parle ne sont pas ceux d'inconnus. Sorel, Segrais ou Mme de La Fayette pour la. Picard et de R. Tout d'abord pour son plan.

Il n'en est rien. Notre second reproche concerne la technique descriptive. Quelques confrontations nous permettent d'affirmer qu'elle est plus que discutable. Guibert ne signale pas. Quel est le format du volume? Les cahiers sont-ils complets? N'y a-t-il pas de cartons? Guibert ne nous l'apprend pas. En outre, si M. Nous dirons pour les lecteurs de M. Nous passerons sur les innombrables coquilles.

L'ouvrage se divise en trois grandes parties. Les erreurs sont innombrables, et trop nombreuses pour que nous n'en parlions pas. Si la Bibliographie d'A. Il reprend contact avec Rey p. Jacques le fataliste d'abord,. Castex et par M. Milner, y avait-il place pour un ouvrage comme celui que vient de publier M.

Dietmar Rieger Jacques Cazotte. Heidelberg, Carl Winter, ; un vol. Letessier, est intentionnellement choisi: Les textes occupent environ trois cents pages dans un volume qui en compte quelque onze cents: A vrai dire, ce sont les notes qui forment l'appoint original de ce beau et grand ouvrage: Le temps de la contemplation: Hugo, tel que le voit M. De tous ces contes orientaux, celui d'Adoniram, auquel s'identifie Nerval, est sans conteste le plus significatif. Si l'ouvrage de M.

epices nus et orne blanc les partitouzes de ben et julie volume i french edition Manual

Guy Sagnes, aurait l'ennui comme source. Est-ce parce que Les deux Greffiers sont de queB. II faut remercier M. Je comprends mal l'ordre choisi par M. De Palazzeschi il cite notamment les recueils Viaggio sentimentale et Cuor mio Ce ne sont pas les seules lacunes que je voudrais relever. Ces Farfalle auxquelles M. Farinelli s'attache ne sont souvent que du plagiat pur et simple.

On peut sans doute traduire la maxime de Svevo: Clough sur les Asolani de et une tentative d'E. Bern,Francke Verlag, ; p. Of het woord de beide verschijnselen, die hier besproken zullen worden, ook het best typeert is een tweede 2. Constructies als ik leer hem Frans en hij mij Duits voorbeeld van Den Hertog , die in het Nederlands en o. Bakker 8 heeft dat soort verschijnselen grondig onderzocht en de eerste constatering bij het lezen van zijn werk is dat samentrekkingen in veel verschillende vormen in het Nederlands aangetroffen worden, vooral in gecultiveerde taal.

Bakker heeft eerst nagegaan hoe samentrekkingen in het verleden en door sommige hedendaagse grammatici beschreven werden. Bakker toont op overtuigende wijze aan dat geen van beide verklaringen helemaal bevredigend is, maat dat een verklaring moet gezocht worden in een combinatie van twee eigenschappen, nl. Dit verband noemt hij in een eerste type syntactisch-contextueel.

Een van de voorbeelden die Bakker het uitvoerigst beschrijft is Daar komt nog bij dat rode bloemen op een hartstochtelijk temperament wijzen en witte op onschuld. Waarom dan toch syntactisch-contextueel? Bijzonder boeiend is het volgende hoofdstuk: In loon- en prijsverhoging wordt de relatie die tussen loon- en vorming bestaat compositorisch- contextueel genoemd.

Elevatie komt niet alleen in samenstellingen, maar ook in afleidingen voor: Bij im- of expressionisme, nog meer bij substan- en adjectieven zal voor menigeen de grens overschreden zijn van wat men in het Nederands kan accepteren. Het bestaan van dit soort samentrekkingen, waarmee Charivarius de spot gedreven heeft rid- en runders, vo- en vlegels, met vul- en lippen, enz. Bakker, die in de eerste hoofdstukken met veel zorg begrippen gedefinieerd heeft als subject, predikaat, vaste groep, permutatiegroep, de elementen S, L, A, P, enz.

Het boek munt uit door zijn rijke inhoud 1 ,door de bijzonder precieze en genuanceerde. Een heel ander verschijnsel, een fonetisch verschijnsel — echter met interessante gevolgen op het grammatikaal en semantisch vlak — is het onderwerp van de korte studie van Van Haeringen G. Het is een bekend feit dat de intervokalische d in tal van Nederlandse woorden in de uitspraak vervangen werd en wordt door eensemi-vokaal,; rooie, goeie- ofw ouwe ; de d kan zelfs helemaal gesyncopeerd worden, wat het verlies van een syllabe tot gevolg kan hebben.

Zo zijn niet alleen vormen ontstaan als la en vergaren maar ook doubletten als ijl en ijdel. De toestand kan als volgt geschetst worden: In samenstellingen is er een duidelijk verschil in gebruik: Uitzonderingen zijn er nochtans wel, maar daarom zegt Van Haeringen met nadruk dat er geen strikte regels bestaan, wel tendenties. Bij elk der besproken voorbeelden heeft Van Haeringen met veel zorg nagegaan welke vorm in de spreektaal en in de schrijftaal gebruikelijk is en of daarbij verschillen in stijl en gebruikssfeer en invloeden van de schrifttaai op de spreektaal waarneembaar zijn.

Huisman over de Italiaanse plaatsnamen in Nederland: Hekket verdiept zich in A reconsideration of the etymologies of Daventry and Deventer, en laat de oorsprong van beide toponiemen teruggaan op een adj. Gvsseling put grotendeels uit zijn Corpus der Nederlandse teksten tot zo goed als persklaar , maar ook uit andere tekstedities en onuitgegeven handschriften, bij een overzicht van Het aanwijzend voornaamwoord gene bij toponiemen, gebruik dat thans uitgestorven is, maar voor de Middeleeuwen streek voor streek nagegaan wordt. Buitenhuis oppert bezwaren tegen de bijdragen in het vorige nummer van G.

Du- jardin en J. Goossens, in De representativiteit en interpretatie van naamkundige gegevens voor het onderzoek van de spreiding der familienamen, waarop een antwoord van G. Marlens en de waarde van telefoongidsen voor het geografisch onderzoek van familienamen, en van J. Over de representativiteit van telefoongidsen en karteringstechnieken bij het geografisch onderzoek van familienamen.

Tot slot volgt de zeer uitvoerige, gebruikelijke tijdschriftenschouw. Hij is volkomen in zijn taak geslaagd en brengt ons in enkele schitterende hoofdstukken een grondige analyse van de structuur, de bronnen en de leer van de Tempel. Wat ons het meeste belang inboezemt, is natuurlijk het filologische aspect van de teksteditie, die volgt vanaf p. Bij het lezen van de verantwoording die afgelegd wordt over de wijze van uitgeven pp.

Op dit ene puntje na, verheugen we ons over de gevolgde methode die vele waarborgen biedt voor de filologische bruikbaarheid van de tekst.

Toch zijn er in deze tekst talrijke woorden en die voor een niet-filoloog soms ook voor een filoloog! Tuymen, ghetogen, inblinckender, ingeswongen, enz. Wat we het meeste missen, is een woordenlijst! Nu weet ik best dat aan deze teksteditie geen taalkundige belangstelling ten gronde ligt. Maar men vraagt zich toch af, waarom een uitgever die bewijst op de hoogte te zijn van de filologische desiderata en daar rekening mee houdt zie Uitgavetechniek , die zijn tekst op een bruikbare manier tracht te brengen, die zich dus duidelijk bewust is van de taalkundige waarde van het geboden materiaal, direct het meest nuttige — een Glossarium — ongedaan laat.

Het hoeft geen betoog dat, speciaal voor de verwaarloosde 16e-eeuwse taal, zo'n woordenlijst bizonder welkom zou geweest zijn. Op die manier zouden we trouwens, van bevoegde zijde wat in dit opzicht niet het geval is met het Mnl. In het Nederlands van de schrijver komen enkele vlekjes voor, bv. Sassen, Zeventiende-eeuwse teksten Prijs: Het Woord Vooraf specificeert: Dit is een uitstekend idee.

Dit nu is precies de bedoeling van de samensteller: Lastig is wel dat de verklaringen achteraan geordend werden, terwijl die toch gemakkelijk onderaan iedere bladzijde konden gegeven worden. Le premier de ceux-ci, W. Tout cela est excellent. On ne peut que sortir enrichi de sa lecture. Vier hoofdstukken, respectievelijk gewijd aan Dubliners, A Portrait of the Artist as a Young Man, Ulysses, en Finne- gans Wake, bieden een boeiende analytisch-interpreterende visie op het werk van Joyce en hieruit blijkt dat J.

Duytschaever zich geen moeite heeft gespaard om recente studies in zijn eigen betoog constructief te verwerken. In dit woordenboek is zoveel mogelijk gestreefd naar beknoptheid, gepaard gaande met volledigheid. De beknoptheid werd bekomen door een streng wikken en wegen van de relevantie van sommige spelvarianten en door het weren "van overbodige synoniemen-opsommingen bij de vertaling. Dat dit lang niet gemakkelijk was, lezen we in de zeer gedetailleerde Inleiding pp. Deze zorgvuldige verantwoording van de uitgave-techniek is een model in het genre, en op zichzelf het lezen en overdenken meer dan waard.

Ze geeft een uitstekend idee van de scrupuleuze, hoog-wetenschappelijke werkwijze, die we op de voet volgen kunnen. Het Gallo-Ro- meinse grondgebied werd weliswaar slechts gedeeltelijk daarbij betrokken. Deze lacune wordt nu met de belangrijke studie van M. De ingehaalde oogst is overweldigend.

Dat was dan ook te verwachten vooreen gebied waar het succes van de Germaanse onomastiek zo groot was dat in de 9 e eeuw bijna gans de inheemse bevolking namen van Germaanse oorsprong droeg. De indeling gebeurt alfabetisch, met als lemma het eerste bestanddeel van de namen. Dit heeft voor- en nadelen: Erger is dat geen index opgemaakt werd voor deze eindelementen: Dit is des te meer jammer daar de gegeven index pp.

Deze index had uitsluitend beperkt moeten blijven tot verwijzing voor varianten naar de grondvorm. Het is onmogelijk bij een dergelijke rijkdom aan gegevens een exhaustieve commentaar te geven, net zo min als men een woordenboek grondig kan bespreken zonder het eerst lange tijd gebruikt te hebben. Meestal wordt niet geargumenteerd, een door anderen reeds gegeven interpretatie wordt zonder meer verworpen, vervangen of aanvaard.

Houdt men echter rekening met de omvang van dit werk, dan gaat men daar niet alleen spoedig in berusten maar zelfs begrijpen dat het soms moeilijk anders kon. Ieder zal allicht inzien dat een studie als deze, waarin men haast bij iedere naam voor een nieuw probleem komt te staan, niet vlekkeloos kan zijn. Om hiervan een voorbeeld te geven, kiezen we enkele plaatsen uit letter A:.

Hoewel niet bewezen, zou deze veronderstelling toch volledigheidshalve moeten vermeld worden. Ta vernier- Vereecken, Gentse Naamkunde, p. Deze hypothese is beslist interessant. Bij Adar-, Adr-, is S. Ad- is absoluut niet beperkt tot het Gallische gebied: Ofwel ontbreekt hier een schakel in de redenering, ofwel spreekt Schrijfster zich op de twee bedoelde plaatsen tegen. Agil- zou een eenvoudige uitbreiding van het ag- element zijn. Tavernier- Vereecken geeft echter o. Ook semantisch is dit beter aanvaardbaar. Dit, en de lange lijst kanttekeningen die nog zou kunnen volgen, doen weinig afbreuk aan onze waardering.

Zelfs al zijn we het niet overal eens met de gegeven verklaringen, hoofdzaak is dat de Germanistiek hier een haast onuitputtelijke schat aan gegevens vindt, waaruit zonder de minste twijfel zeer interessante conclusies kunnen getrokken worden. DM 36 herangezogen hat, bestimmen gleich den eignen Boden dieser Arbeit. Erstens gilt es den Begriff Vergebung.

Follow the Author

Im Geniedrama wird die Vergebung eingegliedert als Gegenmotiv zur Rache. Die Verfasserin hat nicht die Absicht eine Geschichte des Vergebungsmotivs herauszuarbeiten, sondern den Beweis zu liefern dass die Vergebung ein die Dramenstruktur bis ins Innerste bestimmendes Motiv darstellt. Weder im formalen noch im inhaltlichen Bereich kann ein eigentlicher Entwicklungsprozess vorausgesetzt werden.

Eine Interpretation nach der Methode des vierfachen Schriftsinnes. Bern, Francke Verlag, ; 1 vol. Diese Frau wird als typische Vertreterin des weiblichen Geschlechtes geschildert.

Der moralische Schriftsinn gibt die Lehre, die der Leser des Romans ziehen soll. Der anagogische Sinn weist in die Zukunft. Er deutet auf letzte Dinge. Raison est en effet synonyme de vue claire de toutes choses. Dans un dernier chapitre, W. Jeffrey Sammons, Heinrich Heine. Le livre de Horst Steinmetz, Lessing. A cette tendance, la D. L'article tout entier constitue un plaidoyer pour plus de rigueur, rigueur qui n'est d'ailleurs ici qu'une des conditions d'une attitude plus strictement scientifique.

Ausgabe in Verbindung mit der Theodor-Storm-Gesellschaft hrsg. Schmidt, ; S. Handbuch der deutschen Literaturgeschichte, Zweite Abteilung, Bibliographien, hrsg. Cependant, on peut, comme toujours dans ce genre d'ouvrages, en contester le plan. Somme toute, le plan du livre est clair et l'on trouve rapidement le paragraphe que l'on cherche.

WZUJ to 8, , pp. Ce qui est dit, pp. Les questions ne manquent pas. Bravo [Philologie, histoire, philosophie de l'histoire. Vercauteren Le Moyen Age, pp. Goriely Le Socialisme, pp. Masai La notion de Renaissance. Joris La notion de ville, pp. Il ne propose aucune solution personnelle de rechange. Tous ne partageront pas sa confiance dans les essais de typologie de H. Stoob et de G. A ces questions, M. Ils ne se distinguent donc pas du milieu juif. Les collaborateurs du Centre national de recherches de logique rejoignent la constatation initiale faite par M.

Est-ce un bien, est-ce un mal? Quels sont les buts que poursuit l'enseignement de l'histoire? Edited by Kimambo I. Nairobi, East African Publishing House, ; one vol. The focus is on the African inhabitants of Tanzania, and four of the ten authors are African. By design, detailed work on the coast and islands of Tanzania, and upon aspects of the colonial administrative structure, has been omitted. We look forward with eagerness to more detailed work by Kimambo on these themes.

Gwassa discusses the different types of African resistance to the German invaders, but his analysis has problems with the definition of terms and, unfortunately, it soon turns into a mere listing of specific events of resistance. Iliffe provides an excellent basis for a wider study. Additional research is clearly needed on this important theme of Tanzanian history. As a whole, this volume serves a useful purpose, and along with B.

It is not, of course, a history of Tanzania, but rather a series of paper relating to the history of Tanzania by authors with widely differing perspectives and skills. Since it is yet still too early for an extensive history of Tanzania — there are too many gaps in the knowledge of important sections of the country — this is not a serious criticism. It is to be hoped that the Department of History in Dar es Salaam will continue to sponsor and publish such collections of papers, signalizing the steady progress made in understanding Tanzania's past, in the future.

Aussi font- ils appel aux lecteurs pour leur signaler erreurs et omissions. Y Inventaire analytique des archives de la ville d'Ath, d'E. Leuridant, se place aux pages du t. Nous lui devons un chaleureux merci. Signalons quelques documents encore utilisables. Le compte de la massarderie de Mons de n'a pas disparu, mais se trouve aux Archives de la Ville de Mons. La Collection de Guizot, certes, mais elle date de ! Par les apports des philologues, de W. Par la traduction enfin, en tous points remarquables, de B. Scholz, en collaboration avec B. Thomas d'Aquin semble avoir eu des doutes.

Miller, The abbey and bishopric of Ely. The social history of an Ecclesiastical estate from the tenth century to the early fourteenth century Cambridge, University Press, reprint ; xn biz. Cambridge Studies in Medieval Life and Thought. Deze studie, wier belang ver het lokale kader overschrijdt, werd reeds frekwent als vergelijkingsmateriaal gebruikt voor analoge studies op het Vasteland. De kwaliteit ervan werd reeds n. We menen nochtans dat het spijtig is een werk onveranderd te herdrukken, zelfs al is er nog geen twintig jaar verstreken.

Elk boek kan reeds dan een aanpassing gebruiken, en zelf voordeel halen uit wat ondertussen elders is onderzocht. Op die manier zou de herdruk ook als een heruitgave kunnen doorgaan.

Chronique —Kroniek

Dit schijnt ons nu een gemiste kans toe. Auteur van de Miracula Sancti Benedicti, schreef hij rond ook de Vita Gauzlini abbatis, de levensbeschrijving van abt Gauzlinus, onder wiens abba- tiaat hij was binnengetreden. Gauzlinus was abt van Fleury van tot , en vanaf kumuleerde hij die waardigheid met het archiepiscopaat van Bourges. Andreas heeft niet zozeer de rol van Gauzlinus in het algemeen dan wel die als abt in het daglicht willen stellen, en dan vooral de politiek die de prelaat voerde om geusurpeerde bezittingen weer in handen te krijgen, en de bouwpolitiek.

Zoals de ganse reeks dit is het derde deel dat verschijnt is de latijnse tekst vergezeld van een Franse vertaling, die erg leesbaar is. Het geheel wordt afgerond door een kodikologische en historische inleiding waarin de afkomst van Gauzlinus wel meer moest bestudeerd zijn — indien mogelijk — daar hij ex liberiori totius Gallie stirpe geboren was en een indeks die alle kritiek weerstaat.

Hildeberti Cenomannensis episcopi Carmina minora. Brian Scott Leipzig, Teubner, ; xlii blz. Van het grote aantal handschriften treden er vijf bijzonder op de voorgrond, nl. DBTKZ, die samen de belangrijkste vertegenwoordigers van twee overleveringen vormen, nl. Deze vijf handschriften leveren de hier uitgegeven gedichten niet alle, noch in dezelfde volgorde over.

Als criterium voor de echtheid der gedichten wordt mijns inziens terecht met volledige resp. Problematisch blijven natuurlijk de buiten deze twee groepen overgeleverde gedichten, daar het dichterschap van Hildebert niet zulke markante elementen heeft, dat zijn auteurschap zich als het ware opdringt. De door Scott aangevoerde stylistische argumenten zijn stellig niet onjuist, maar al met al niet indrukwekkend genoeg om werkelijk als bewijs te gelden. Ik mis dan ook een extra argument, nl. Hugues de Saint- Victor, Six opuscules spirituels, ed. Hoewel het naar omvang en ook naar inhoud tot de zeer kleine werken van Hugo van St.

Victor behoort, vormt het toch een welkome aanvulling van ons tekstenbezit van deze vruchtbare auteur. De zes geschriftjes, weinig bekend zijn: De meditatione, De verbo dei, De substantia dilectionis, Quid vere diligendum sit, De quinque septenis en De septem donis spiritus sancti. De overlevering van deze teksten is over het algemeen rijkelijk en de authenticiteit niet twijfelachtig.

Victor een laatste, niet geringe dienst bewezen. Les voici dans l'ordre d'impression. Kuyer, Enige beschouwingen met betrekking tot het oudste stadsrecht van 's- Hertogenbosch pp. Cerutti, De schepenbank in de Brabantse stad en de overdracht en bezwaring van onroerende goederen pp.

A l'aide de ces chartes au droit de Louvain, J. Cuvelier crut pouvoir reconstituer le droit louvaniste tel qu'il existait avant Dans un tout autre domaine, M. L'auteur constate par ailleurs l'intervention de certaines villes — comme. Il a pu ainsi comparer les textes normatifs et le fonctionnement effectif de l'appareil judiciaire.

Despy interventions de MM. Cerutti manque en raison d'un incident technique pp. Van Werveke is aan zijn derde artikel over deze graaf van Vlaanderen toe. Na in en respectievelijk de economische politiek en het beeld van hem te hebben geschetst komt hij ter voorbereiding van een vierde bijdrage — een notitie in het Nationaal biografisch woordenboek — op deze figuur terug als biografisch probleem. Welke middeleeuwse graaf stelt niet een dergelijk probleem?

Elders kan men die vaak niet opsporen bij gebrek aan bronnen. Sedert Pirenne in de B.

Jean-Marie Lamblard

Maar, zoals altijd in de wetenschap, schept elke ontdekking nieuwe problemen. Though Nichols is discussing sculptural nar- ratives of tympanum, he translates the ideas as they apply to literary narrative; he as he goes on to speak directly about characters in the more typical chansons de geste University of Minnesota Press, , — 16; here For further elaboration, see note Oriande, the fairy, and her sisters soon arrive on the beach to take Maugis to chateau Roche- flor. When he leaves the beach the rite of separation from the static epic hero will be complete.

She is astonished by the carnage on the beach, and, when she sees that the baby survived, she announces to her sisters that they will take him to Rocheflor. When Oriande uncovers the beautiful baby, she noti- ces the earring. The anaphora is quickly followed by an apostrophe marking the beginning of quasi- Christian devotional invocation: The most obvious sign is that Oriande is a supernatural figure appealing to a Chris- tian god.

Regardless of which meaning is gleaned from the first line, there is no mistake that hidden in following lines are examples of the fusion of ritual devotion and magic common to the thir- teenth century. In the first instance she is giving or owing her faith to God and, in the second, it is to Saint Simon. The name Saint Simon is both shrouded in mystery and chock full of meaning.

Simon could be referring to Saint Simon whose name is an allusion to one of the twelve apostles; however, and more significantly, it is also suggestive of Simon the Magician. Variations of both of these phrases are found in the Nicene Creed and the Justinian Hymn. Vernay see note 76 , vv. Saint Peter purports that his mira- cles are of a divine nature versus those of Simon who practices mere trickery.

Even though Simon loses twice in the miracle showcase showdown, Nero impris- ons both Peter and Paul as imposters! The appearance of Espiet continues to push against the lim- its of the chanson de geste genre. The Strait of Messina is reinforced again as a margin or boundary between the natural and supernatural. Espiet is described as being more power- ful than Simon the Magician.

Beauchesne, , — Saint Peter is told to leave Rome after the miracle showdown between himself and Simon the Magician. As Peter is leaving town he meets Jesus who is en route to Rome for his second crucifixion. In another version of the story it is Peter Simon who is leaving Rome with his brother Andrew and, upon seeing Jesus, Simon is dubbed Cephas which is Latin for pierre or rocher.

Oxford University Press, , 65 — 89; here 74— 5. Pervo provides a detailed account of the episode between Simon the Magician and Peter with reference to the cross influence between the Acts of Peter and the Acts of Paul. Yet another invocation to Saint Simon before the battle gets underway. Despite these diminutive characteristics Espiet is most certainly not a figure with which one would want to tangle: Si en ot plus de. Prologue de Huon de Bordeaux, ed. Jean Subrenat Paris and Geneva: Droz, , vv.

The imagery associated with God resuscitating Saint Lazarus evokes the tale of Simon the Magician to whom is given the challenge of bringing back to life a man as part of the contest of miracles discussed above. This aside serves dual purposes: Kibler briefly speaks of Basin in comparison with Maugis as they are both characters that foreground the importance of the magician character in the chanson de geste genre.

Mickel, and Geoffrey M. University of Alabama Press, The time has come for Oriande and her sisters to take their new charge to chateau Rocheflor. On the shores of the transformative waters at the Strait of Messina the nar- rative crosses over the metaphorical palier threshold , and, like the Fata Morga- na, mystically reflects the time and transformations Maugis undergoes while at Rocheflor. On the way to the castle, they go through another geographically sig- nificant space: It is perched high among four giant mountains, ensconced in marble, with majestic views of the sea on all sides.

In a genre otherwise known for its adherence to Christian dogma there is, on full display, a blend of the miraculousus baptism and mirabilis a fairy performing the baptism working hand-in-glove together. He is now ready for his training in the seven arts. Garland, , Mont e gibel is another name for Mount Etna. Vernay see note 3 , vv. There is water on three sides of chateau Rocheflor. The sounds of rushing water can be heard as they ascend to the chateau; the sounds also echo the imagery of the turbulent Strait of Messina.

Baptism is the cornerstone rite of pas- sage in Christianity. He fulfills the role of a master magician. Baudri is magically ageless but is over one hun- dred years old! Additionally, a close reading of laisse XXI reveals multiple levels of mean- ing. Hidden in what on the surface looks like Maugis learning the basics of being a courtly chevalier are deeper Romance connotations about Maugis learning to be a skilled lover and to how to subtly deploy his skills as a magician.

Both Kibler and Verelst see Huon de Bordeaux as a pivotal work inasmuch as the magician characters of post-huon songs are en- riched with more and greater powers. Vernay see notes 2 and 94 vv. Romanica Gandensia, 16 Ghent: Imprimerie George Michiels, , — 62; here Only a few lines later, Maugis and Oriande are walking on the shores below chateau Rocheflor when Maugis notices a dark col- umn of smoke spiraling up into the sky.

Oriande tells him that the smoke cease- lessly rises from the depths of hell and darkens the sky. Oriande paints a terrible picture Boccan. As soon as she tells him about the magical Bayard, she realizes that he will not be able to resist the challenging quest to free the supernatural steed. The gauntlet has been thrown.

Maugis needs to test his mettle and use his newly acquired magical skills.

Product details

The island of Boccan not only serves as his proving grounds but also marks a mile- stone for Maugis. The island is where he rescues Bayard, the first magical ac- coutrement that he will later gift to his cousins for their adventures in Renaut de Montauban. Line is straightforward in its meaning; however, lines — 37 are double entendre whereby they have both musical, sexual and orator or eloquence of speech connotations. The maleficent su- pernatural 30 , savages and monsters The next appearance of a truly dia- bollically magicus figure is Noiron the enchanter.

Rescuing Bayard will require all of the skills he has acquired while living at Rocheflor. Oriande beseeches Maugis not to go and warns Maugis that no one who has ventured there has ever returned. Her overtures are, however, in vain. He determines courageously that it would be better to try and fail than to have never tried at all.

Given the ordeals ahead, Maugis begins preparing in earnest. The word Dex implies plural deities or saints, from the Latin Deus. The goal of this ritual is to strengthen the warrior and put him in a state of excitation. The fury of a berserkr could also stun the enemy, rendering it weaker and easier to overcome. The Middle Ages, ed. Bengt Ankarloo and Stuart Clark. University of Pennsylvania Press, , 83 — ; here The word hamr, indeed means only to change skin and not to change form. He then points to the Old Norse strict difference be- tween those who can become frenzied and those who can change forms with the help of a magi- cian Adding to the probability of this kind of cultural overlap is the comparatively late — twelfth century — Christianization of the Scandinavian countries ostensibly allowing more time for the behavior to gain literary voice beyond its indigenous sagas.

Finally, after Maugis spends the night in his bear skin, he makes the final additions to his battle gear: Though Maugis has a sword, the croc de fer is the weapon he uses repeatedly on Boccan, and, in the end, he uses it to eviscerate the deadly basilisk. The echo of the croc de fer throughout the ordeal with the basilisk demonstrates its significance as a powerful weapon potentially having been forged by supernatural entities.

Maugis, having visited with the devil, casts a spell on Raanas and puts him to sleep. The sleeping spell is similar in tone to the other enchantments thus far in the narrative: Maugis may have been trying to strengthen his battle fury with this gesture. The sleeping spell that Maugis uses to enchant the devil is described as pow- erful enough so that all the gold in the Orient would not make the devil awaken. Then there is the appeal to Saint Nicholas. Today this charm would be called a healing buff — a preemptive enchantment cast in hopes that you remain strong for a longer period of time in battle.

As Maugis moves into the most difficult phase of his quest for Bayard on the island, he needs to summon both his greater magical powers and his abilities to protect himself. The next vile entity that Maugis encounters tests all of his skills. He needs to move by the hideous serpent-basilisk without injury. In this pre-fighting scene Maugis uses ritual magic: La grant force de Deu einsi le tient et vaint. In this same invocation, Maugis also draws upon the name of Hippocrates. Maugis admits that not even the names of god will save him. Actor Joe and the Gladiator.

Adrian Brine was born on March 25, in London, England. He was an actor and director, known for Joe and the Gladiator , Vuurzee and Walhalla Working primarily in television advertising, the Actor Todo sobre mi madre. Actress La noire de She was an actress, known for Black Girl Actor Hart to Hart.

Actress Rich Man, Poor Man. Josette Banzet was born on April 6, in France. She is married to Roe, Tommy. She was previously married to Warren Cowan. Producer Unman, Wittering and Zigo. Germann and Jennifer Wright. He has been married to Vera since They have two children. He is an actor and director. She is an actress, known for Mother Holly , Die goldene Gans and Self Toast of the Town.

He was married to Mary Catherine Theis. He died on May 26, in Fort Thomas, Kentucky. Actor The Alley Cats. Actor The Big Spender. He died on December 2, in Chiswick, London, England. She was married to Jean Tinguely and Harry Actor Les fleurs sauvages. Actor I Love Vienna. Fereydoun Farokhzad, a poet, a patriotic singer who was Iran's Jay Leno during the time of Shah, was stabbed and was beheaded with a knife on 8th August , in Bonn, Germany during the time of exile from the Islamic Revolution, by the order of the clerical repressive corrupt fanatical regime of James Brodhead was born on January 30, in St.

• Best Chocolate Lovers Recipes
• Gloucestertide (Gloucesterman)
• Una declaración de odio (Spanish Edition)
• The Demise of Newark
• psychology for social worker